Het was 2013 toen besloot ik te stoppen met anticonceptie. Niet omdat ik zwanger wilde worden (ik heb geen kinderwens), maar omdat ik de hormonen in mijn lichaam zat was.
Ik wist niet precies wat ik voelde, maar dat ik me niet mezelf voelde kon ik wel ervaren. Hoe en wat… ik had geen idee, maar wist dat het niet klopte. Misschien herken je dit wel.
Ik heb de laatste maanden van mijn anticonceptie-leven, nog even een koperspiraal gehad, maar mijn lichaam deed haar uiterste best (lees: veel pijn, veel vaginale ongemakken etc.) om aan me aan te geven dat dit het ook niet was en dat ik echt mocht beslissen om te stoppen.
Te vertrouwen op mijn lichaam.
Daar (achteraf gezien) begon mijn reis, de verbinding met mijn lichaam herstellen.
Dat vertrouwen in mijn lichaam heeft langzaamaan moeten groeien. Jarenlang had ik het door iets in de buiten wereld laten bepalen hoe mijn cyclus verliep. Of eigenlijk had ik tegen mijn lichaam gezegd: Ik wil je niet, ik los het anders op.
Ik mocht leren vertrouwen op mijn lichaam dat zij dat prima zelf kon regelen.
Mijn lichaam mocht weer op mij vertrouwen dat ik niet zelf zou ingrijpen en denken dat ik het beter zou weten.
Stapje voor stapje kwamen we dichter bij elkaar. In het begin heb ik een apparaatje gebruikt wat mijn temperatuur opnam en checkte wanneer ik vruchtbaar was en wanneer niet. Maar ik kwam er al snel achter dat mijn lichaam anders was dan standaard. Ik was zo ongeveer elke dag vruchtbaar volgens dat ding… 🙃. Dus na een aantal maanden heb ik ook dit apparaatje de deur uit gedaan en ben ik volledig op de signalen van mijn lichaam gaan vertrouwen.
Als ik zo terug kijk is het niet altijd een gemakkelijke reis geweest. De angst om zwanger te worden, het vertrouwen hebben dat ik in mijn maan kom, lijntjes met boven hebben dat ze echt een deurtje verder moeten gaan als zielen hier willen incarneren. En vooral vertrouwen in mijn lichaam, dat ik voel wanneer het ‘veilig’ is en wanneer niet.
Vertrouwen in mijn man, want dit proces doe je niet alleen! Het vraagt ook heel veel van je partner. Goed communiceren, beheersing en misschien nog wel het belangrijkste. Vertrouwen in hem.
Een van de meest gestelde vraag die ik krijg is wat een goed natuurlijk anticonceptiemiddel is. En eerlijk gezegd zou ik je dat niet kunnen zeggen. Ik denk dat anticonceptie in zijn algemeenheid niet natuurlijk is, want we willen iets beïnvloeden (al dan niet met een goed doel natuurlijk…)
Wat anticonceptie doet, is iets voor jou uit handen nemen. Je hoeft niet meer volledig verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf. De man hoeft geen verantwoordelijkheid meer hier voor te nemen. Dat stukje neemt anticonceptie van je over. Dat kan heel fijn zijn, maar als je het anders zou willen betekent dat wel dat je ZELF de verantwoordelijkheid moet nemen (en de man voor zijn deel natuurlijk, ik vind niet dat de vrouw dat alleen moet doen).
En voor de goede orde, ik ben niet tegen anticonceptie. Want het kan ook (even) heel fijn zijn. Als puber (want die jongens hebben hun lusten nog niet echt onder controle 😉) of als je geen vaste partner hebt kan het ook voor wat zekerheid zorgen etc.
Daar begint voor mij de reis. Daar is mijn reis begonnen.
Zelf verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven.
Voor mijn gezondheid.
Voor wat ik wil.
Heel helder hebben wat ik wil.
En elke keer bij mezelf afstemmen of dat nog steeds is wat ik wil of dat dat wat aan het veranderen is.
Jezelf leren kennen begint bij je cyclus leren kennen.
Met alle ongemakken en leuke dingen.
Alle highs en lows.
Ik heb een programma ontwikkeld wat je kan begeleiden in het leven met je cyclus.
Via deze link kan je het voor €27,00 aanschaffen.
