Ik kwam zelf met dit begrip hooggevoeligheid in 2005 in aanraking. Ik was heel erg moe (bleek achteraf Pfeiffer te zijn. Na doktersbezoeken die op niets uitliepen (en voor die tijd al door de hele medische molen geweest te zijn en vaak te horen hebben gekregen ‘Het zit tussen je oren’) ben ik bij een haptonoom beland. Deze man kon dwars door me heen kijken. Het was zo bizar… ik vond het ook wel een beetje eng, want ik kon me niet meer achter mijn hoog opgetrokken muur verschuilen.
Ik weet nog goed het eerste moment dat ik bij hem op de behandeltafel lag. Hij vroeg aan me of ik mijn grootouders nog had. Mijn opa’s waren al een aantal jaar overleden en dat gaf ik hem ook terug. Hij zei dat een van hen bij me was… ineens viel alles op zijn plek wat ik de afgelopen jaren had gevoeld. In mijn huis gingen lampen spontaan aan of uit. Je wilt niet weten hoeveel lampen ik in die tijd vervangen heb… mijn tv sprong automatisch aan midden in de nacht en ik voelde altijd een bepaalde wind.
Hij gaf me ook het boek van Susan Marletta Hart en toen ik dat las viel alles op zijn plek. Nu, inmiddels 15 jaar later denk ik iets anders over hooggevoeligheid dan toen, maar dit is wel de eerste stap naar mijn bewustwording geweest.
Ik ben hooggevoelig
De eerste paar jaar heb ik me achter dit zinnetje verscholen. ‘Ik ben hooggevoelig’. Dus het kost mij meer energie als ik de stad in wil, dus ik moet de hele dag niets doen, want ik ben overprikkeld. Ik kan dit niet aan, want anders raak ik overprikkeld.
Vaak gebruikte ik het als excuus. Niet bewust! Absoluut niet, maar ik deed het wel.
Ik zie dit ook veel terug bij mijn cliënten. Sommige zeggen: “ohja, ik ben denk ik ook gevoelig, dus daarom zal ik wel niet tegen bepaalde dingen kunnen”. Wat ik ook vaak zie gebeuren is dat we de gevoeligheid gebruiken om niet in beweging te komen…
Auw…
Er zijn onderzoeken dat ±20% van de (wereld?) bevolking hooggevoelig is.. Ik denk dat dit percentage 100% is. Iedereen is gevoelig. We zijn namelijk allemaal opgebouwd uit water en water draagt onze emoties. Alleen bij de ene persoon uit het zich anders dan bij de andere persoon.
Omgaan met hooggevoeligheid.
Als ik kijk naar mijn eigen leven; ik ben opgegroeid met een computer thuis, zolang als dat ik mij kan herinneren staat er een computer in de woonkamer. Als kind speelde ik Hocus Pocus (toen hield ik al van Magie J) en later kreeg ik zo’n beeldbuis op mijn kamer om verslagen voor school op te maken. Nadat ik geslaagd was voor mijn Mavo kreeg ik een pocketline swing (!), mijn eerste mobiel, dat was in 2000. Vanaf die tijd weet ik niet beter dat er altijd contact met mij opgenomen kan worden. In het begin van ’00 was dat natuurlijk nog minimaal, maar na de komst van de iPhone is dat steeds intenser geworden. Allemaal prikkels die dagelijks op ons afkomen.
Ik weet niet beter dan dat ik constant prikkels in mijn leven heb, dus het is ook niet zo gek dat ik overprikkeld raak als we niet leren hoe ons hiervoor te beschermen.
Als je het leuk vindt om er wat meer over te horen, ik heb ook een podcast over dit onderwerp opgenomen.
Andere kijk op hooggevoeligheid.
Natuurlijk kijk ik nu ook met mijn Natuurgeneeskundige en Holistische blik hiernaar. En dan duik ik in onze spijsvertering. De spijsvertering gaat over opnemen en loslaten. Verteren en loslaten. Heel basaal met voeding, maar dit gebeurt niet alleen op fysiek niveau. Juist ook mentaal, emotioneel, sociaal en energetisch niveau zijn ontzettend belangrijk. Want alle voeding – of dit nu gezond of ongezond is- komt binnen in onze spijsvertering en wordt daar verteerd.
Denk maar eens aan gedachtes, energetische uitwisseling tussen jou en andere mensen (alle non-verbale communicaties), verbale communicatie, je emoties. Deze prikkels moeten ook allemaal verteerd worden. En dat gebeurt ook o.a. in de spijsvertering.
En hier komt het stuk waarom de ene persoon meer last heeft van prikkels dan een ander persoon.
Als je niet goed weet waar jouw grens van je veld ophoudt en waar het veld van de ander begint, neem je vaak ongewild heel veel emoties (of andere zaken) van anderen op. Zonder dat je dit bewust door hebt. Vervolgens ga je dit verteren, maar het kan niet verteerd worden, want dit stukje is niet van jou maar van iemand anders…
Wij hebben als vrouwen zo geleerd om gericht te zijn op anderen. Voor anderen te zorgen, aan te voelen wat een ander nodig heeft en daar op te reageren. Maar hoe zit het met jou? Heb je geleerd om te voelen hoe het met jou is? Om voor jezelf te zorgen?
Ik niet in ieder geval, mijn moeder ook niet (dus die neem ik dat zeker niet kwalijk, wat je zelf niet geleerd hebt kun je ook niet doorgeven), mijn oma ook niet, haar moeder waarschijnlijk ook niet en ga zo maar je bloedlijn af…. Dit is een patroon wat al eeuwen oud is en nu tot een climax komt!
We mogen weer gaan leren te luisteren naar onszelf.
Naar onze buik
Naar ons gevoel
Naar ons water
Hoe verdomde moeilijk, spannend, eng, angstaanjagend dat ook mag zijn. Dat is de weg om je zelf te gaan leren kennen. Je grenzen te gaan voelen en deze ook neer te zetten. Zonder dat je daar anderen mee afstoot (want dat is vaak de angst), maar dat jezelf de regie hebt van wat er binnen komt en wat niet.
Ik weet dat dit veel makkelijker gezegd is dan gedaan. Daar gaan ook jaren overheen. Ik ben hier zelf ook al 15 jaar mee bezig, maar ook ik ben mijn grenzen nog steeds aan het leren kennen.
Als zo’n patroon al eeuwenlang in je bloedlijn zit, dan mag (en kan) je niet van jezelf verwachten dat dat binnen een paar weken is opgelost. Zoiets heeft tijd nodig. Misschien wel je hele leven. Dit betekent niet dat je niets hoeft te doen, je kan namelijk wel elke dag hier mee aan de slag gaan en elke keer een stapje verder komen op dit bewustzijnspad.
Nog even terugkomend op de spijsvertering, ons lichaam heeft hier namelijk een sleutelrol in. Want vaak zie ik ook lichamelijke klachten bij vrouwen die gevoelig zijn.
Denk aan, prikkelbare darm syndroom (PDS), menstruatieproblemen, PCOS, PMS, hoofdpijn, migraine, opgeblazen gevoel, winderigheid, boeren en oprispingen, diarree of juist obstipatie, angsten, intoleranties, allergieën, luchtwegproblemen, hooikoorts, hormonale klachten, stemmingswisselingen, depressie en waarschijnlijk nog veel meer klachten die ik nog vergeet.
Klachten zijn altijd een teken van het lichaam dat er dingen niet stromen in je systeem. Het is voor je lichaam een schreeuw om aandacht. Omdat ze graag wil dat je naar haar luistert. Hoe meer pijn (of hoe intenser de klacht) hoe harder je lichaam aan het schreeuwen is. Luister naar je lichaam en ga hier wat mee doen. Pijn hoort er niet bij, je hoeft er niet mee te leren leven. Je mag er naar leren luisteren en je leven zo gaan veranderen dat je klachten over gaan. Ook dit is een proces! En zal niet over 1 nacht ijs gaan.
